A. Ο Ιωσήφ Μανίκης εισηγήθηκε το θέμα: "Χρόνος και πρόσωπο: Μια Σχετικιστική Προσέγγιση μέσα από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη ζωγραφική".
Την εισήγηση και την συζήτηση συντόνισε η Ντίνα Παπούδα.
Β. Ο Γιώργος Αποστολίδης εισηγήθηκε το θέμα: "Ξαναδιαβάζοντας Το πορτραίτο του Dorian Gray του Oscar Wilde".
Α. Η Ελένη Βασιλείου-Βαρούδη εισηγήθηκε το θέμα: Καιρός, ο θεός της ευτυχούς στιγμής.
A. Ο Ανδρέας Γκένιος εισηγήθηκε το θέμα: Λουκάς Σαμαράς: Σκηνοθετώντας την εικόνα του.
Β. Η Μαρία Αναγνωστίδου εισηγήθηκε το θέμα: Το Πρόσωπο και ο Χρόνος: συμμετρίες και ασυμμετρίες.
Αυτά τα πορτρέτα ήταν ζωγραφισμένα σε ξύλινα πάνελ ή λινά σάβανα και ήταν συνδεδεμένα με μούμιες, καλύπτοντας το πρόσωπο του νεκρού. Σε αντίθεση με τις εξιδανικευμένες απεικονίσεις που συχνά παρατηρούνται στην παλαιότερη αιγυπτιακή τέχνη, αυτά τα πορτρέτα είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικά, αποτυπώνοντας μοναδικά χαρακτηριστικά προσώπου, χτενίσματα και εκφράσεις, που τα κάνουν να φαίνονται εξαιρετικά μοντέρνα. Η χρήση τεχνικών encaustic (χρωματισμένο κερί) ή tempera paint έδωσε στα πορτρέτα μια φωτεινή και ζωντανή ποιότητα.
Τα άτομα που απεικονίζονται ήταν συχνά πλούσια μέλη της ρωμαϊκής αιγυπτιακής κοινωνίας, αναμειγνύοντας ρωμαϊκά ρούχα, χτενίσματα και κοσμήματα με αιγυπτιακές ταφικές παραδόσεις. Αυτή η συγχώνευση πολιτισμών αντανακλά την κοσμοπολίτικη φύση της Αιγύπτου υπό ρωμαϊκή κυριαρχία. Η προσεκτική λεπτομέρεια των ενδυμάτων και των διακοσμητικών προσφέρει επίσης εικόνα της μόδας και της κοινωνικής υπόστασης της εποχής.
Αυτά τα πορτρέτα δεν αποτελούσαν μόνο απόδειξη καλλιτεχνικής δεξιότητας αλλά εξυπηρετούσαν και έναν βαθιά προσωπικό και πνευματικό σκοπό, εξασφαλίζοντας ότι η ταυτότητα του νεκρού διατηρείται στη μεταθανάτια ζωή. Σήμερα θεωρούνται μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα σωζόμενα παραδείγματα ελληνορωμαϊκών πορτρέτων και στεγάζονται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας μια διαχρονική σύνδεση με τους ανθρώπους της αρχαιότητας.
